Week 6 (17-23 november)

Maandagochtend 17 november om 7uur in een tro onderweg naar Sofoline en vanaf daar gelopen naar S.D.A. Vandaag weer een werkdag, na zo’n weekend is het best lastig om de knop om te zetten naar werk. Vandaag eerst met Sandra gezellig gekletst en gevraagd of ik morgen naar de chirurgie afdeling mocht. Dat mocht maar dan moest ik wel scrubs hebben voor als je bij een operatie wil kijken. Ik heb geen scrubs dus heb toen Anambe gesmst. Daarna met Sandra door naar de kerk, die start om 8:00 en is tot 8:30. Na de kerk gestart met werken op de kinderafdeling. Daar kwam al vrij snel een jongetje binnen bij wie ik de ademhaling/pols/temperatuur mocht opnemen en daarna mocht kijken met infuus prikken. Het kindje ging helemaal door het lint toen ze de naald zag. Ze moest uiteindelijk door 3 mensen in de houdgreep worden gehouden en toen was het nog lastig om de naald erin te krijgen. Heel zielig. Vlak daarna kwam Fokje binnen (die zou public health doen maar deze week zijn alle andere public healthers overgestapt naar het ziekenhuis dus zat ze alleen en dan werkt gewoon niet dus kwam ze naar het ziekenhuis ☺). Toen met Fokje naar beneden gelopen want daar was Anambe en die heeft me geholpen met scrubs kopen. Super charmant ☺ maar nu kan ik dus morgen naar een operatie!! Daarna weer terug naar de kinderafdeling maar er waren nu al 4 verpleegkundige naast de hoofdzuster. Een klein uurtje later kwamen er 3 student-verpleegkundige bij die meteen de ademhaling/temperatuur/pols moesten checken bij de kinderen. Er lagen 5 kinderen en ze hebben er ruim een half uur over gedaan… Daarna niks meer gedaan want er waren in totaal dus 8 verpleegkundige voor 5 kinderen… rond half 13 besloten om maar met een smoes naar huis te gaan want er was echt helemaal niks te doen behalve op een stoel zitten en niks doen… Thuis de was opgehangen maar 2 seconden nadat het hing begon het keihard te regenen… Beetje jammer maar dat weet je in ieder geval zeker dat alle zeep er straks uit is. Daarna met Emmanuella gekletst en beetje rondgehangen. ’s Avonds gegeten en nog gekletst.

Dinsdag 18 november om 7uur vertrokken van huis maar moest een kwartier wachten totdat er eindelijk een tro naar Sofoline ging. Eindelijk in de tro wilde ik eruit bij Sofoline maar reden ze nog een heel stuk door waardoor ik later het hele eind weer terug moest lopen. Vandaag in S.D.A. eerst naar de kerk. Alleen Maarten ging mee want Nienke en Yvonne die nu ook in het ziekenhuis zitten moesten eerder starten. Bij de kerk kwamen halverwege de dienst ineens een stel kippen half hysterisch binnen rennen, echt te grappig gewoon. Na de kerk door de surgery ward. Daar heb ik bij een operatie mogen kijken. De vrouw had een navelbreuk waar ze last van had dus die werd geopereerd. De vrouw was tijdens de operatie gewoon bij, ze had een ruggenprik gehad. Ik weet niet veel van hoe de operaties in Nederland zijn want ben daar nooit bij een operatie geweest maar dat is sowieso totaal anders dan hier. Er liepen bij ons constant mensen in en uit (totaal niet steriel). Een verpleegkundige lag eerst te slapen op een kruk, besloot toen dat de kruk niet goed lag en was op het brancard bed van de vrouw die geopereerd werd gaan liggen om daarop verder te slapen (in de operatiekamer). De chirurg werd halverwege de operatie gebeld door zijn vrouw en toen heeft hij even met zijn vrouw staan bellen etc. De chirurg was wel echt een ziek leuke arts, steeds aan het praten en dingen vertellen. Ook zei hij constant dat hij zo moe was en dat hij honger had en echt moest eten/slapen. Als ik geopereerd zou worden en mijn arts zou dat zeggen zou ik vet nerveus worden. Op een gegeven moment zei de chirurg ook: ‘OOH SHIT, I made a mistake.’ Ik zou als patiënt dan helemaal flippen haha. Gelukkig was het alleen een hechting die hij niet helemaal goed had gedaan. De operatie kijken was wel echt super gaaf! Na de operatie hebben we even rondgelopen op de afdeling, lagen best wat kleine baby’tjes. Er was een meisje van net 2 dagen oud die op de afdeling lag, echt super schattig! Daarna heb ik Nienke en Yvonne even rondgeleid door het ziekenhuis, en zijn we bij de nursing school gaan kijken die naast het ziekenhuis ligt. Er was bij ons op de afdeling helemaal niks meer te doen en we moesten ook onszelf bezighouden zei de hoofdzuster want er was gewoon niks. Uiteindelijk eerder weggegaan. We zijn toen doorgereden naar het Golden Tulip hotel om daar te zwemmen en een soort afscheidsdiner te hebben. Zaterdag vertrekt Fiona, volgende dinsdag Britt en volgende Woensdag gaat Fokje weg. En Maarten en Nienke gaan 2 weken erna weg, die week komt er weer 1 bij maar het blijft dus rond de 3/4 vrijwilligers. Heel gezellig een buffet gehad met super veel lekkere dingen. Was echt heel erg leuk en we hebben een aantal (laatste) groepsfoto’s gemaakt. Daarna met de taxi naar huis.

Woensdag 19 november Vandaag om 6:30uur bericht gekregen dat we vandaag niet naar het meer gaan om naar de school te kijken want Enoch kon niet. Er was ook geen andere outreach en het was te laat om nog naar het ziekenhuis te gaan, daarnaast hadden we natuurlijk gezegd dat we vandaag niet zouden komen. Dus vandaag hadden we een vrije dag ☺. Eerst even de was in een emmer sop zetten en daarna gaan ontbijten met Fokje. Na ontbijt verder wassen en de was ophangen. Daarna rustig naar Adum en Fokje ging naar de Craftsvillage (Veel verschillende marktjes) voor de laatste souvenirs, ik heb in Adum geld gehaald en nog even langs de supermarkt. Na Adum was Safowa thuis en heb ik een hele tijd met Safowa en Emmanuella gekletst. Rond 2uur door naar projects Abroad office voor de meeting. We hebben eerst heel lang gekletst en daarna kregen we ‘kookles’. We hebben gekeken hoe Waakii werd klaargemaakt. Dat is rijst met bonen, de bonen zijn gekookt in een soort bladeren. En dan als saus een soort prutje met van alles en nog wat (ginger, knoflook, tonijn, vispoeder, tomatensaus, pepersaus etc.). Na het klaarmaken mochten we het natuurlijk ook proeven. De staff had van te voren gezegd dat het niet zo pittig zou zijn want ze hadden het veeeeel minder pittig gemaakt dan dat het eigenlijk hoorde. We hadden het geproefd en fikte bijna weg allemaal, zo pittig was het haha. Daarna nog lang gekletst en met de kinderen van Gabby gespeeld (Jason, jongetje van 2 jaar maar die is heel erg groot voor zijn leeftijd want ik dacht dat hij 4/5 jaar was en Daisy, meisje van een paar maanden oud). Daarna met Fokje in een taxi naar huis en thuis nog even met mijn Ghana papa en mama gepraat en met Emmanuella.

Donderdag 20 november vandaag outreach gedaan naar een schooltje best wel ver weg. De outreach was echt super leuk! De kinderen waren echt heel erg lief! Britt ging lesgeven over Cholera en Fiona en ik gingen wondjes en ringworm doen (we waren maar met zijn drieën) Gelukkig kwam George op een gegeven moment helpen. Hij hield er echter ook na een uurtje mee op, toen had hij het wel weer gezien haha. Na het lesgeven kwam Britt ons gelukkig helpen en toen waren vrij snel al weer klaar. Na werk naar huis gegaan en langs een kraampje gelopen waar ze een soort aardappel/frietjes hebben. Daar wat gekocht, ik kom daar vaker want ze noemt me haar Abroni Friend en ik werd voorgesteld aan haar dochter, super schattig! Daarna eten en de was gedaan (alweer, haha). ’s Avonds gegeten en met Fokje gekletst en daarna eerst lang met mama en Opa geskyped en daarna met papa, Thom en Juul. Na het skypen weer even met Fokje gekletst want die gaat alweer bijna weg…

Vrijdag 21 november Fokje moest vroeg op want zei gaat met Maarten en Nienke naar Molee. Yvonne en ik hebben besloten dat we mijn laatste weekend gaan want hoe later je gaat hoe meer kans je hebt om de dieren te zien. Ik kon dus uitslapen vandaag! Daarna ontbeten en gekletst en spelletjes gespeeld met Emmanuella. Ik had van thuis mens erger je niet voor ze meegenomen dus dat hebben we gespeeld, echt te grappig! ’s Middags naar de Golden Tulip geweest met Britt, Fiona en Yvonne om te zwemmen. Daarna met zijn vieren uit eten in Adum. Dit was Fiona’s laatste avond dus na het eten afscheid nemen. Niet leuk! De taxichauffeur was de aardigste tot nu toe! De hele weg heel gezellig gepraat, en hij zou me eerst brengen voor 11 cedis, ik gaf hem 20 en hij gaf 10 terug. Ik had geen 1 cedis meer maar hij zei dat het goed was zo. Zo lief! De eerste die dat doet! Meestal vragen ze aan het einde van de rit alleen maar meer geld met een of andere smoes (verkeer was heel erg druk, ik wist niet dat het zo ver was etc.). In het huis nog gepraat met mijn hostfamily en daarna naar bed.

Zaterdag 22 november met Yvonne ’s ochtends afgesproken in Kejetia op het trotro station (heel erg groot). Het duurde even voordat we elkaar gevonden hadden en voordat we de goede tro gevonden hadden. We zijn eerst naar een dorpje geweest waar ze Kente maken. Hele uitleg gehad hoe dat gaat. Vooral het weven was echt heel erg gaaf om te zien. Alleen mannen mochten het doen, en ze waren zo goed en heel erg snel. Ze kunnen heel veel details erin verwerken en elke kente heeft zijn eigen betekenis. Zo heb je Unity is strength en meer. Daarna ook in het dorpje naar de Cacao plantage gegaan. Daar hebben we uitleg gekregen hoe ze het oogsten en hebben we geproefd hoe het smaakt, super lekker! Daarna gekeken wat ze met de bonen doen, die leggen ze voor 7 dagen te drogen in de zon en daarna worden ze verkocht. Daarna in het dorpje naar de chieff palace gegaan. Daar kregen we een verhaal over de heilige stoel die ze daar hadden. Op die stoel mocht alleen de koning zitten, als iemand anders daar op ging zitten werd hij/zij verbannen uit het dorp voor altijd. Uiteindelijk hebben ze de stoel verstopt op een geheime plek zodat ze niemand meer hoefde te verbannen. Ook kwamen we in de vergaderzaal. Daar komen 1 keer per maand alle hoge mensen bij elkaar. Als iemand uit het dorp een probleem heeft, stel dat iemand bestolen is en diegene denkt te weten wie het heeft gedaan kan hij daarheen komen. De verdachte wordt dan ook verhoord en wanneer hij schuldig blijkt te zijn wordt hij gestraft. De straf bestaat uit een boete die je moet betalen, het geld gaat naar het dorp, naar een ziekenhuis of school die ze daar hebben. De gids zei dat op die manier iedereen blij was. Na de rondleiding werden we nog even traditioneel aangekleed en konden we foto’s maken. Na dit dorpje door naar Ntonso. Daar zijn we naar een plek geweest waar ze stempels maken en stoffen hebben met stempels erop. Elke stempel had zijn eigen betekenis. Heel veel gingen over god, wijsheid, dapperheid, vertrouwen, hoop etc. Daar even snel rondgeleid en er werd uitgelegd hoe het allemaal gemaakt werd. We mochten dat ook zelf proberen! Daarna naar huis eten en nog even gekletst met Emmanuella. Ze vertelde dat ze niet helemaal lekker was en heel erg moe dus ik zei ga dan naar bed. Ze zei dat dat niet kon omdat ze nog eten moest maken voor haar ouders en die dan, als ze thuiskwamen eten moest geven. Ze doet werkelijk alles in huis, maar ook het bedienen van haar ouders. Haar ouders komen thuis en gaan op de bank zitten en doen verder niks. Emmanuella maakt het eten, brengt het naar ze toe, haalt het weer op en wordt voor alle andere dingen geroepen. Dingen pakken, dingen wegbrengen etc. Ik vroeg waarom zei het allemaal moest doen terwijl die ouders ook benen hebben, ze zei dat de ouders het wel fijn vonden om bediend te worden en dat het normaal was in dit huis. Voordat Emmanuella alles deed, deed Safowa het. Junior hoeft niks te doen want hij is een jongen en Frema heeft zich er om de een of andere reden onder uit weten te praten (heel apart). Heel erg oneerlijk maar er valt niks aan te doen. Het is niet bespreekbaar, het zou zelfs heel onbeschoft zijn om er iets van te zeggen. Heb heel erg met haar te doen want het is echt niet normaal hoeveel ze moet doen hier.

Zondag 23 november vandaag beetje uitgeslapen. De buren hebben alleen hele jonge kinderen en een huilbaby dus was eigenlijk vanaf 5uur al wakker maar ik hoefde er in ieder geval niet om 6uur uit dus kon wel langer blijven liggen dus dat was chill! Lang ontbeten met Emmanuella en daarna samen met Emmanuella het bed van Fokje versierd met alle blaadjes met kleine berichtjes erop of tekeningen of kleine hartjes. We hadden hele felle kleuren dus de kamer is heel erg opgevrolijkt nu. Daarna ik even rustig niks doen en Emmanuella heeft geslapen in de stoel. Ze zei ook al dat ze gevlucht was, haar ouders wisten niet dat ze bij mij zat dus konden ze haar ook geen dingen vragen om te doen. Daarna gegeten en gewacht tot Fokje thuis kwam! Een hele leuke avond gehad!