Week 1 in Ghana 13-19 oktober

Er is deze week super veel gebeurt. Natuurlijk de eerste werkweek in Ghana, maar ook de officiële verloving en de bruiloft op vrijdag en zaterdag van Safowa (oudste zus). En zondag eindelijk rustdag bij het meer.

Maandagochtend13 oktober eerst vroeg naar de vrouw die de jurk gaat maken, maten opgemeten en nu donderdag ophalen. Introductie om 9uur. Eerst een praatje met uitleg over alle dingen hier en daarna met de trotro (minibusje/buslijn) naar Adum om daar geld te wisselen en een mobiel te kopen. De trotro zijn echt gestoord. De busjes zien eruit alsof ze elk moment uit elkaar kunnen vallen, en volgens een van de volenteers gebeurt dat ook soms. Ze rijden echt als een stel gekken, ze snijden elkaar allemaal af en toeteren keihard. Het verkeer hier in Kumasi is sowieso chaotisch. Ik heb in Adum ook een typisch Ghanees gerecht gegeten, rijstbal met een soort pindasaussoep, heel erg spicy. In de middag met een van de volenteers, Jama mee naar Adum want ze moest geld halen. Eerste keer in een trotro zonder staff, en het ging super goed! Toen we terugkwamen werden we meteen aan het werk gezet door onze host Family. Voor de bruiloft moesten er 150 borden/bekers/bestek gewassen worden en een aantal hele grote schalen. We zijn daarmee bezig geweest tot het eten en na het eten hebben we ze weggezet in een kamer. Ook heb ik de cadeau ‘s aan de host family gegeven. Ze kende de stroopwafels en zijn er helemaal dol op dus ze zijn super blij er mee. In de avond nog 390 tassen gemaakt met daarin servetten, eten en drinken. Ook heb ik een bijnaam gekregen van mijn Ghana papa, bij deze heet ik: ‘Utrecht centraal’, haha. Morgen nog 10 en dan zijn we klaar (met de tassen).

Dinsdagochtend 14 oktober was de eerste werkdag! Om 8uur met de trotro vertrokken naar Sofiline station. Daar gingen we verzamelen en dan door met een andere trotro naar onze werkplek. We hebben ons ‘kamp’ opgezet (tafels en stoelen overal vandaan geplukt/geclaimd) en dan begonnen. Ik heb eerst gekeken bij verschillende mensen en ben daarna zelf gaan werken. Ik mocht vandaag testen op hepatitis b en bloedsuiker. Dus in de vinger prikken en dan met een strookje erlangs. Super vet! De eerste met trillende handen gedaan maar zodra je eenmaal doorhebt hoe het moet en een soort ritme hebt gaat het goed. Na werk doorgegaan naar Adum (stadje in Kumasi) met Rochelle en Kana, Rochelle moest souvenirs kopen (ze heeft zo ongeveer de hele markt leeggekocht haha) en daarna naar de supermarkt. We hebben toen we weer thuis waren het hele huis schoongemaakt en daarna weer geholpen met de tassen (eerst de 10 en daarna kwamen ze met het idee om er nog meer te doen maar dan net iets anders en hebben we er 61 andere gemaakt…) voor de bruiloft. Nu wel aan het nadenken of ik de public health blijf doen voor 11 weken of dat ik het ga afwisselen met een ander project. Het is namelijk als je dit lang moet doen best saai. Dat is ook het advies van alle anderen die public health gedaan hebben. Lange dag, en nu eindelijk naar bed.

Woensdagochtend 15 oktober vroeg op want om 8uur werden we opgepikt door Anambe projects Abroad hoofd van de public health project) om van daaruit door te reizen naar een tankstation om op de andere te wachten. Daarna door met een trotro naar een kleine gemeenschap om daar ons medische kampje op te zetten. Het was mega druk vandaag, we hebben meer dan 100 mensen getest. Ik ben begonnen bij het testen van bodyfat en BMI en daarna geswitcht naar het testen voor hepatitis b en bloedsuiker. Er was een heel schattig jongetje aan het kijken wat ik aan het doen was dus heb ik hem uitgelegd hoe het apparaat werkte. Super cool vond hij het, haha. Daarna door naar de projects Abroad office voor de meeting. We hebben best een tijd gewacht op de anderen en daarna kregen we cake, chips, popcorn en frisdrank. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dat best gemist had na een week leven op water, brood en rijst. Na het eten kregen we dansles in een Afrikaanse dansstijl. We hebben de Osantoe en de Amanda geleerd (geen idee hoe je ze spelt) Super grappig. Wanneer de Afrikaanse vrouw het deed zag het er goed en leuk uit, wanneer wij het deden zag het eruit als een stel stijve harken die aan het paardrijden/lopen/appels plukken waren… Hoe langer we bezig waren hoe meer kindjes er aan het kijken waren en ons aan het uitlachen/filmen waren. We hebben ze gevraagd of ze mee wilde doen en ze waren zo super goed! Er was een meisje van ongeveer 7 jaar die echt niet normaal goed was in het dansen, zo schattig! Na de dansles met onze host family volenteer groep en twee andere meiden naar het restaurant the view gegaan. Super lekker gegeten, een salade en een hamburger!!! Daarna door met de taxi naar huis, met zijn 5en in een taxi. Kana, Japans meisje van 28 bij mij op schoot. Leek allemaal prima te gaan tot we bij een stel soort agenten (met allemaal wapens, best creepy) kwamen die de auto’s controleerde. We moesten uitstappen en die man zei super boos dat hij Kana ging arresteren en meenemen naar het politiebureau omdat ze op schoot zat. Ze moest blijven staan want ze gingen haar, en alleen haar arresteren voor op schoot zitten in een taxi, sorry what?! Maar onze taxichauffeur heeft hem 5 cedis (ongeveer 1,25 euro) betaald en afgeleid en daarna zijn we allemaal snel de taxi ingerend en heel hard weggereden. Onze taxichauffeur was onze held, hij heeft Kana gered van de GHANAJAIL.. Kana zelf begreep er niet zo veel van (haar Engels is niet zo goed) en stond lachend langs de kant. Waarschijnlijk als wij en de taxichauffeur er niet geweest waren was ze ook lachend gezellig meegereden naar het politiebureau.. Daarna nog een controlepunt tegengekomen maar toen hebben we Kana (die weer op schoot zat) maar verstopt onder een paar tassen en dat ging allemaal goed. Uiteindelijk thuis goed aangekomen en nog even gekletst met onze host Family, daarna blog schrijven en naar bed.

Donderdagochtend 16 oktober eerst naar de vrouw die mijn witte jurk gemaakt had. Ze bleef maar doorgaan en heeft wel drie keer gezegd dat ze klaar was (ik helemaal blij) maar dan moest ze toch nog dingetjes weghalen, of nog iets naaien ofzo. Uiteindelijk was ze klaar en kon ik met mijn witte jurk wegrennen. Toen snel ontbeten en klaargemaakt voor werk en door naar de trotro’s. Duurde best een tijdje vandaag voordat we er een hadden die naar Sofiline ging. Verzamelen op Sofiline station en vandaaruit door met een andere trotro naar een school. Het verkeer vandaag was werkelijk dramatisch! We stonden superlang stil of we reden stapvoets en heb meerdere keren gevreesd voor een botsing omdat het zo druk was en iedereen door wil racen, voornamelijk de rotondes zijn verschrikkelijk chaotisch. Bij de school aangekomen begonnen de kinderen al te juichen toen ze ons zagen en schreeuwden ze allemaal ABRONI ABRONI, (wat betekend witte mensen, maar abroni klinkt best leuk). Daar hebben we ze gecontroleerd op ringworm en de wondjes schoongemaakt. Ik vond het best lastig om de ringworm te herkennen, en George (Projects Abroad staff) hielp niet echt. Hij is geen verpleger, dokter of iets anders medisch maar doet alsof hij alles weet maar zegt vaak ook dingen die totaal niet kloppen, eigenlijk alleen maar. Hij is super irritant. Gelukkig stond ik naast Rochelle en Britt (afgestudeerd verpleegster uit Nederland) die konden helpen. Wanneer je een kind aan het behandelen bent staan de andere in rij. Soms raken ze je aan of hoor je iemand zeggen ‘hi’ en dan helemaal enthousiast als je iets terugzegt. De kinderen zoeken echt naar wondjes om te laten behandelen. De meeste hebben alleen littekens die ze dan laten zien en daar doen we dan wat alcohol met water en een paarse vloeistof (leuk kleurtje voor de kids). Na afloop wilde we graag een foto’s van de kinderen maken. Zodra je je camera/mobiel pakt worden de kinderen helemaal gek. Ze willen allemaal op te foto en ze dringen en poseren allemaal om er op te kunnen staan. Ik wilde ook graag een foto terwijl ik in het midden stond, dat vonden ze helemaal geweldig. Je wordt echt besprongen door de kinderen en ze willen je allemaal aanraken/aan je hangen/knuffelen. Heel schattig, tot het moment dat je bijna omvalt en er niet meer uitkomt. Daarna gingen we teruglopen en ik ben begeleid door zo ongeveer 20 kinderen die allemaal een hand wilde, of gewoon naar je toe rennen en je een knuffel geven waardoor je eigenlijk nauwelijks vooruit komt. Uiteindelijk aangekomen bij de trotro en gingen we naar huis. Ons gastgezin had vrienden op bezoek en die hadden een zoontje van ongeveer 1 a 2 jaar. Zo schattig, alleen maar lachen. Daarna eten en kaart maken voor Safowa (zus die gaat trouwen.) Om 19:30 de cake halen die we gekocht hadden voor Safowa (we waren uiteindelijk thuis weer om 9uur, terwijl het maar 10 minuten lopen is. De cake zou klaar zijn om 7uur, maar ja Ghana tijden…) . Daarna Safowa ontvoerd uit haar huis en meegenomen naar het volenteerhuis. Daar hebben we met alle vrouwen (Onze host family had familie over die bleef slapen, dus die kwamen ook) een soort vrijgezellenfeestje gehouden. Super leuk! Muziek en drinken en cake. De cake was echt super mega fantastisch lekker en het was super gezellig! We hadden een kaar gemaakt voor Safowa met op de voorkant ieder in zijn eigen taal ‘veel geluk met jullie huwelijk heeft geschreven, of gefeliciteerd etc’ en in de binnenkant ieder iets geschreven voor Safowa. Het was super gezellig en de cake was zooooooo lekker. Uiteindelijk nog even napraten met de volenteers over het feest en hoe lekker de cake was haha, en daarna naar bed. Iedereen was om 18uur al helemaal uitgeput dus nu is het helemaal erg.

Vrijdagochtend 17 oktober vroeg opstaan om ons klaar te maken voor de officiële verloving. Alleen haar en gezicht want de jurk gaat later pas aan. We werden eerst doorgestuurd naar Safowa en hebben toen haar Jurken gezien voor de bruiloft. Daarna werd er gevraagd of we stoelen wilde neerzetten maar dat kon nog niet. Toen kregen we de taak om de sla te drogen. Opdracht: dry them but not too dry.. Maar hier in Ghana hebben ze geen water absorberende dingen, keukenpapier, theedoeken etc. hebben ze gewoon niet. Uiteindelijk hebben we Kana’s tissues gebruikt en hebben we drie overvolle mega schalen vol sla gedroogd met tissues… Daarna klaarmaken voor de ceremonie. We hebben boven best lang gewacht totdat we geroepen werden en we achter Safowa aan mochten lopen naar beneden. Daarvoor was namelijk de man van Safowa die om haar hand vroeg bij de vader van Safowa en dan cadeaus geeft zoals drinken, kleding, koffer dat soort dingen. Nadat we beneden waren werd er gespeecht door een paar mensen en kwam de priester een speech houden en kwamen de verlovingsringen. Het was super gaaf om mee te maken hoe dat hier in Ghana gaat. Daarna rondlopen met drinken. Ghanese mensen zijn heel erg aardig, maar soms kunnen ze zo onbeschoft zijn. Iedereen van ons is wel een keer tegen geschreeuwd omdat iets niet goed ging, of niet ging zoals zij het wilde of bevelen tegen geschreeuwd. De mensen hebben volgens mij moeite met het zeggen van alsjeblieft… Na de ceremonie werd onze woonkamer van het gastgezin ingepikt door mensen die bij ons kwamen eten en van ons verwachtte dat we ze gingen bedienen. Opzich niet erg maar de manier waarop ze het eiste en dat soort dingen was heel erg onbeschoft en je wordt ook gewoon belachelijk gemaakt door sommige dus op een gegeven moment waren we er klaar mee en zijn we maar naar onze kamers gegaan. We zijn later, toen het was rustiger was en de mensen klaar waren met eten weer naar buiten gegaan. Ik heb toen heel gezellig gepraat met een aantal mensen en we hebben ook de vrienden van Ernest (man van Safowa, er zijn hier meerdere Ernesten, ghanase vader heet Ernest en Ghanese broer heet Ernest junior, of ook wel gewoon junior) Ik heb toen heel leuk gekletst met ‘the best man’ van Ernest. Was super leuk. Later geholpen met opruimen. Ik ben met Kana nog naar Adum geweest om een Ghanese jurk te kopen voor morgen want dan is de bruiloft. Daarna even slapen want iedereen was echt helemaal uitgeput en later gegeten en heb ik nog even met Frema (andere zus) besproken hoe we morgen de 400 tassen naar de kerk gaan krijgen want daar moet ik bij helpen.

Zaterdagochtend 18 september vroeg opgestaan snel klaar maken. Ik ging helpen met brood en kip in 400 tassen stoppen. En daarna alle tassen in manden en andere grote tassen stoppen zodat we ze gemakkelijker naar de kerk konden krijgen. Daarna nog even snel een paar foto’s maken met Safowa en Ghana daddy en om half 10 snel door naar te kerk. Om precies 10uur begonnen ze. Maar het is en blijft natuurlijk Ghana dus waren en maar een paar mensen. Om ongeveer half 11 begon het een beetje vol te lopen. Het was super gaaf om een Ghanase bruiloft te zien. Het is heel erg christelijk. Het is alleen opvallend dat Ghanese mensen (of in ieder geval de mensen die ik gezien heb) niet echt hun liefde uiten voor elkaar. Ik heb bijvoorbeeld Safowa en Ernest (haar man) voor de bruiloft nooit hand in hand zien lopen, of zien knuffelen of zoenen of wat dan ook. Ook bij het stukje van wat we in Nederland hebben met ‘You may now kiss the bride’, was hier ‘you may show your love’ en ze gaven elkaar een knuffel, wat om de een of andere reden best ongemakkelijk was. Na de kerkdienst naar buiten foto’s maken en rondlopen met handwipes. Daarna de 400 tassen uitdelen. Gekkenhuis. De mensen wilde zo graag een tas, het was de bedoeling dat iedereen een tas zou krijgen maar sommige dringen zich naar voren grijpen 4 tassen en rennen daarmee weg en daarna zie je ze niet meer… Daarna nog naar een golfbaan geweest om foto’s te maken. Ze lieten ons eerst niet binnen of we moesten super veel betalen. Na een discussie over dat we eigenlijk alleen maar foto’s wilde op/van het gras mochten we eindelijk foto’s maken. Het was zooooooooooooooo ongelofelijk warm al vanaf het moment dat we de kerk uit kwamen dat iedereen op dit punt behoorlijk oververhit en uitgedroogd was. In de auto terug naar huis nog heel veel selfies gemaakt met alle meiden en junior. Thuis snel eten en daarna is iedereen gaan relaxen/slapen, iedereen was echt helemaal uitgeput. Als avondeten hadden we een soort frietjes maar ik had wat last van buikpijn waarschijnlijk ook vermoeidheid want ik ben echt helemaal gesloopt, daarnaast schijnt het hier normaal te zijn om last te hebben van je buik want zo ongeveer alle volenteers hebben het. Het is hier zo warm en de afgelopen dagen waren best hectisch met al die mensen. Gelukkig hebben we morgen een rustdag. We hebben besloten dat we niet naar de kerk gaan en naar een meer gaan ergens in het Noorden van Kumasi.

Zondagochtend 19 oktober toch maar besloten om niet naar de kerk te gaan, dus we konden uitslapen!! Nog steeds wel last van mijn buik, maar heb medicijn genomen en toen ging het wel weer oke. Om half 9 uit bed en toen douchen, aankleden en ontbijten en daarna met Rochelle en met Jemma naar een meer geweest ergens in het Noorden van Kumasi. Er zouden vandaag namelijk na de kerkdienst weer een stuk of 100 mensen komen naar het huis om te eten en wij hadden besloten om die maar te ontlopen. Bij het meer waren we eindelijk op een plek met weinig mensen, geen verkeer en gewoon natuur. We hebben daar rond het meer gelopen en zijn daarna ergens gaan eten aan het meer. Het eten was super lekker en de rust daar was echt zo fijn. Helemaal omdat de afgelopen dagen zo hectisch waren met 400/150 mensen om je heen die allemaal tegen je aan praten. Hier op straat wordt je sowieso de hele tijd aangesproken. Meestal is dat wel leuk en aardig maar vandaag was het gewoon een beetje te veel. Omdat je wit bent wil iedereen weten waar je vandaan komt, hoe je heet en waar je heengaat. We hebben bij het meer uiteindelijk de mensen die bij de ingang waren weten te ontlopen en hadden toen gewoon rust. Het meer was zo super mooi! Hadden nog wel onweer en hele harde regen maar gelukkig waren we toen aan het eten en zaten we droog. Toen we teruggingen zijn we nog langs Adum geweest langs de supermarkt. Rochelle is toen eerder naar huis gegaan want ze was niet lekker. Toen we thuiskwamen hebben we gegeten en daarna nog met de familie gekletst en heb ik het reisverslag geschreven. Morgen weer vroeg op voor werk…